15 Temmuz 2012 Pazar

Benim adım bulut, hani üstüne soğuk soğuk düşen damlalar var ya, ben yaptım hepsini. Kapkarayım. Dışarıdan çok güzel manzaralara, eşsiz fotoğraflara sahne olurum. Güneşi alt üst eder onunla bir oyuncakmış gibi oynarım, bir gelir bir gider... Ay benim en iyi dostum. Karanlığımın gücü, kavgamın yandaşı.
Ben bir dalgayım, denizi kasıp kavuran. Hani sen geçen huzur bulmak adına gelip bakmıştın bana, seni sırılsıklam etmiştim, hatırladın mı beni? İçimde çırpınan küçük küçük bir sürü balık var, ne kadar tatlıyım değil mi? Halbuki bilir miydin hepsiyle mücadelede olduğumu.
Ben o önünde durduğun pencereyim. Hayatla aranda duran. Seni hayattan ayıran. Açamadığın, kırık dökük...
Güneşi yansıtmaktan çekinen, geceyi sana iten.
Ben yastığınım, seni gözyaşlarınla boğan. Yatağınım soğuk...
Kırık hikayelerinim senin, unutmaya çalıştığın, ama unutamadığın.
Asla bulamayacağın yolunum, ışıksız gecenim.

Ben kim miyim? Daha önce hiç söylememiştim. Ben hiç kimseyim, hiçbir şeyim. Bulamadığım o şeyim belki de. İçimde kaybolmuş kimlik. Aynada gözüken bir bedenim sadece, ruhum satılmış.

Umut ve ümit demişsin, 2 isimden ibaret, 2 unisex isim.
Neyden bahsediyoruz ki?
Irzına geçmiş biri hayatımın, koskoca boşlukları kalmış.
Silik gündüzleri var bir kaç şişe şarabın.
Hiç soğumayacak hisler yürüyor damarlarımdan beynime,
Kuruyor ateşlerim.

Ben kimim biliyor musun?
Ben güneşinim.
bir daha hiçbir zaman parlamayacak, doğmayacak olan,
karanlık ve ölü.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder