deniz soğuk bir şarap gibiydi gece, rüzgar okşuyordu saçlarını.
karanlıktan yükselen dalga sesleri, gökyüzü berrak.
soğuk kum taneleri boynunda, ay saklanıyor pişmanlıklar ardında.
kaybolup giden bir umut var ufukta şafak vakti.
yumardı gözlerini, günün güneşine uyansa,
insanlar yorgun, insanlar sessiz.
bir çare gözyaşları ayrılıyor yuvalarından.
titrek bedenlerde aydınlanıyor güneş.
savruluyor hisleri dört bir yana,
kimsesiz yalnızlık.
duymuyor onlar,
yitik bir tenden akıyor karanlık,
görmüyorlar.
sen anlamıyorsan kimse anlamaz dilini,
sen duymuyorsan herkes sağır.